Freed Thought #8 8:55 PM Friday

I recently realized that there are two things I'm terrified of the most. First, death. Second, love.

I'm scared of it in a sense of "not really, but I really do."

I am terrified of both because of one reason: I don't know when or where it will happen. 

Natatakot akong sa oras na mamatay ako, wala na akong patutunguhan, dahil hindi ko alam ang mangyayari sa akin kapag nawala na ako sa mundo.

Natatakot akong sa oras na mahulog ako at magmahal, hindi ko alam ang dapat na gawin kaya masasaktan ako sa huli. Natatakot ako dahil ayokong maging tanga sa pag-ibig. Ayokong masaktan.


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Freed Thought #9 9:22 Saturday

Contrary to what I've posted a yesterday, sinabi kong ayoko at natatakot akong magmahal, o makaramdam ng kahit anong feeling na baka magbunga ng deeper affection sa tao. Pero there's this one guy na kaklase ko, I had a crush on him last year but it was only for 1-2 months. But now, there was something we needed to do and he's my partner. At first, I told myself, "Delikado 'to. Madali pa naman akong ma-attach." I became attentive. I tried to avoid him or avoid talking or even just noticing him. Kaso 'di talaga kaya. Wala eh, partner ko siya, so that means magkikita at magkikita pa rin kami. Then I started feeling... jealousy .  At doon na ako kinabahan, I wished and wished that sana it wouldn't develop into something deeper. Na sana, hanggang sa surface lang ako ng tubig at hindi na ako magkaroon ng lakas ng loob na sumisid. Something happened kanina and that's the first time I noticed that I was feeling a tinge of jealousy. There's a progra
Read more

Freed Thought #6 9:32 PM Sunday

School started and it's going easily. Alam kong later on ay mahihirapan na ako at doon ako kinakabahan. These past few days, sumusumpong na naman ang anxiety   ko. Bigla na lang akong may maiisip na magpapalungkot sa akin at doon ko na mararamdaman na naiiyak ako. But my situation's worse, I guess. How? Well... Kapag sinusumpong kasi ako, syempre nalulungkot ako at naiiyak. Pero the problem is... hindi ako makaiyak. I don't know. I'm breaking down mentally pero ayaw lumabas ng mga luha ko. It's like nakalock ako sa isang dungeon at nagwawala ako at naglulupasay, pero kapag tumingin ka sa labas ng kulungan, hindi mo pansin na may nalulungkot na pala sa loob. Para akong nakakulong sa isang box na may lock at walang susi kaya hindi ako makalabas. Kaya nga tuwang-tuwa ako kapag naiiyak ako at may luhang lumalabas. Kasi mas magaan sa pakiramdam. Na nailalabas mo 'yung sakit. Hindi 'yung naiiyak ka pero ni isang patak ng luha walang lumalabas. This anxiety
Read more